Το λιγότερο αστεία και επικίνδυνη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η κοινωνία μας, αν αναλογιστεί κανείς τον βαθμό της ανοησίας που κρύβεται μέσα σε αυτό το είδος που ονομάζεται άνθρωπος.
Την ώρα που η κοινωνία και τα παιδιά της «αιμορραγούν» με τα τόσα τραγικά περιστατικά που συμβαίνουν γύρω μας, όπως είναι η κακοποίηση και η εκμετάλλευση ανηλίκων, τα αυξανόμενα φονικά με θύματα κατά κύριο λόγο τις γυναίκες και πολλά άλλα, τα οποία δεν μπορούν να ειπωθούν σε μερικές μόνο αράδες, βλέπουμε μια ατελείωτη ίντριγκα, ένα αβυσσαλέο μίσος μεταξύ των οπαδών των «αιωνίων αντιπάλων».
Πράσινοι και κόκκινοι «βομβαρδίζουν» τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με διάφορες αναρτήσεις με αφορμή το πρόσφατο ντέρμπι μεταξύ των δύο ομάδων, στις οποίες κυριαρχεί.. η δικαιοσύνη και τα συμφέροντα της κάθε ομάδας, με τις βρισιές και τις απρέπειες να έχουν τον πρώτο λόγο.
Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι!!!
Τελικά γιατί αυτή η κοινωνία αντί να κάνει βήματα προς τα μπρος, πηγαίνει διαρκώς όλο και πιο πίσω;
Πότε επιτέλους θα ασχοληθούμε με μείζονα προβλήματα και ζητήματα;
Ζητάμε μια κοινωνία, η οποία δεν μας ανήκει.
Και δεν μας ανήκει γιατί δεν αγωνιζόμαστε για εκείνη, αλλά για μια πράσινη, κόκκινη, κίτρινη φανέλα.
Όσο λοιπόν η κοινωνία αυτή βυθίζεται στον λήθαργο αυτών των “προβλημάτων”, τόσο θα αποτελούν τα μέλη της, πιόνια μιας παρτίδας σκάκι με παίκτες τους “ανώτερους”.